Dziś destylarnia Longmorn. Wykańczamy kolejną butelkę żeby zrobić miejsce pod nowe. Zapraszam na krótki opis destylarni Longmorn i kieliszeczek Longmorn 12yo Gordon&McPhail.
Destylarnia została zbudowana w 1893 roku przez Johna Duffa, założyciela gorzelni Benriach, która mieści się nieopodal. Duff kierował także Glenlossie i Glendronach ( jakiś tam związek Glendronach z Benriach był już na długo przed Billy Walkerem). Longmorn zaczęła działać w 1894. W 1898 dotknął ją krach na rynku spowodowany upadkiem Pattisons Ltd. Destylarni wiodło się źle aż do 1970, kiedy została nabyta przez Glenlivet&Glen Grant Distillers, które to w 1978 zostało kupione przez Chivas Brothers, a Chivas bros. zostało kupione w 2001 przez Pernod Ricard.
W gorzelni jest 8 kadzi fermentacyjnych ze stali nierdzewnej i 8 alembików. Do 1993 alembiki były podgrzewane bezpośrednio.
Oficjalne wydania tej whisky nie były ani zbyt liczne, ani zbyt porywające. Sama whisky szerszej widowni jest najbardziej znana z tego, że wchodzi w skład kupażu Chivas Regal. Prawdziwe uznanie wśród konserów zyskały stare niezależne wydania z beczek po sherry od Gordon&McPhail ze słynnym Book of Kells na czele.
–
Longmorn 12 Gordon&McPhail, 40%
Ocena: 3/10
–
Szału nie było, ale to jedyna butelka Longmorn jaką mieliśmy. W następnym artykule sample set z ciekawszymi Longmornami.
