Po Glendronach 12yo czas na trochę starszą edycję. Bierzemy się za Glendronach 21yo Parliament i to aż w trzech odsłonach. To oznacza kolejny odcinek naszego cyklu, Old vs New #4- Glendronach 21yo.
Glendronach 21yo Parliament zadebiutowała w 2011 roku jako pomost pomiędzy 18-letnią wersją Allardice a dużo starszymi wersjami Grandeur i stanowiła ostatecznie zwieńczenie nowego core range Glendronacha. Od początku była przedstawiana jako 15yo Revival na sterydach 🙂
Nazwa Parliament to nawiązanie do zgromadzenia gawronów zamieszkujących okolice jeżynowej doliny. Sama whisky to kupaż destylatów leżakujących w beczkach po sherry Oloroso i Pedro Ximenez, butelkowana z dość wysoką mocą 48%.
To już na papierze wyglądało bardzo dobrze. Pamiętam, że w 2011 roku strasznie zachorowałem na tę whisky i po prostu musiałem ją mieć. Już po premierze okazało się, że trunek faktycznie prezentuje bardzo wysoki poziom przy umiarkowanej cenie. Parliament z miejsca został liderem wszystkich rankingów sherry bombs, z łatwością bijąc równoletniego Glenfarclasa, Glengoyne i ciężko nokautując coraz popularniejsze NASowe popierdółki z Macallanem Ruby na czele. Gdy u innych sherry było w odwrocie, to w Glendronachu było to decydujące natarcie.
Wszyscy się zastanawiali czy taki poziom da się utrzymać dłużej. To pytanie staje się coraz bardziej zasadne w kontekście rosnącego popytu i kurczących się stocków. Dodatkowo nie pomaga fakt, że przecież destylarnia Glendronach była przez pewien czas wygaszona.
Sprawdźmy zatem pierwsze edycje (2011, 2012) Glendronacha 21yo Parliament z edycją najnowszą (2016).
Nieważne ile zdjęć bym nie zrobił, pod jakim kątem i przy jakim świetle, to niestety whisky w jednym kieliszku jest sporo jaśniejsza. Bardzo niedobrze 🙁
Glendronach 21yo, (2016)
Ocena: Aleksander 4,5/10, Radek 4,5/10
Glendronach 21yo, (2012)
Ocena: Aleksander 6/10, Radek 6,5/10
Glendronach 21yo, (2011)
Ocena: JW, no można naciągnąć na upartego te 0,5 pkt.
No niestety. Tak dobrej whisky po prostu nie dało się utrzymać. Rosnąca popularność i renoma Glendronacha musiały mieć wpływ na jakość. Najbardziej odbiło się to oczywiście na jakości samych beczek po sherry. Już kolor pokazuje, że musiały być grane kolejne refille albo po prostu są to gorsze beczki napełniane wcześniej gorszym sherry. Nie wiadomo też, czy było to spowodowane wejściem Pedro Domecq do destylarni w 1994 roku, czy gorszą selekcją beczek z coraz bardziej przebranych magazynów w 2016.
Werdykt: Niestety 🙁 Absolutna petarda w swojej klasie stała się po prostu niezłą 21-letnią whisky. Najbardziej ucierpiała jakość i intensywność sherry.
Witam. Czy obecna edycja jest warta swojej ceny?
Czy jest warta to już kwestia osobista. Ja na przykład jej raczej nie kupię. Natomiast wciąż jest to przyzwoita whisky w swojej kategorii i porównując ją z konkurencją (Glengoyne 21yo, Glenfarclas 21yo, Macallan Ruby), wciąż jest tu więcej wpływu sherry.
Oj może kiedyś czytałem ten wątek, a trafiłem na niego dziś z odsyłacza o Old VS New #17 – Glendronach CS.
Parliament to mój konik do dziś, kupuję kolejne edycje. Pierwsza była po Waszej poradzie, to będzie gdzieś edycja 2016 – 2018 rok. Tej nie notowałem, potem poszły 2011 i 2 x 2013. I tu mogę dopowiedzieć, że roczniki mocniej się różnią, 2013 są bardzo podobne, pełne, przyjemne, czuć w smaku i aromacie bardzo silny wpływ oloroso, PX jest znacznie mniej. Tym mocniej tęsknię do edycji 2011, która miała więcej PX, więcej owoców, wręcz delikatną kwaśność. I to jedyna whisky, w której kwaśność w ogóle nie przeszkadza. Straszne są niestety ceny, edycje 2011 – 2013 już są nie do dostania poniżej 250 euro. Chłopaki, nie macie do odsprzedania jeszcze sampla z 2012 roku?