Przegląd Generalny Porterów cz. XIII

Kolejny Baltic Porter Day za nami, a to oznacza, że z porterami walczymy już przeszło dwa lata. Zapraszam na kolejny Przegląd Generalny Porterów podczas którego piliśmy porterki w knajpach podczas Baltic Porter Day 2019!

–

Jeżeli ktoś do tej pory nie śledził cyklu to zachęcamy do zapoznania się z poprzednimi częściami:

–

Kolejny już to raz ruszyliśmy po knajpach szlakiem porterów w Baltic Porter Day 2019.

Dnia 19.01.2019 odwiedziliśmy:

Piw Paw Foksal
Jabeerwocky
Same Krafty i Same Krafty vis-a-vis
Chmielołak

Z racji knajpianego charakteru tej części, chcieliśmy spróbować możliwie najwięcej porterów niedostępnych w butelkach. Jest to oczywiście odstępstwo od naszej reguły. Raz do roku można, zwłaszcza, że praktycznie na jedno posiedzenie wypiliśmy reprezentatywną dawkę piw. Zdecydowaną większość premierowych świątecznych portków zakupiliśmy w butelkach i będą pite w następnych częściach. Jak zwykle nie możemy zbić backlogu wynoszącego coś koło 30 sztuk.

Jedziemy! Przegląd Generalny Porterów cz. XIII!

–

Bazyliszek, Porter Bałtycki z wiśnią i laktozą, 21º, 8,1%

Nos: trochę wisienka, poza tym czekoladowy porterek; po chwili dopiero uderza w nozdrza trochę kapusta kwaszona, kwasek cytrynowy, mocno cierpka wiśnia.

Smak: cierpkie wiśnie, pestki, czekolada, gorzkie kakao, paloność i jednakjednak przed się trochę kwasek i kapusta, ale nie jakoś bardzo; dalej znów cierpkie wiśnie, mon cheri; kwaśność przechodzi w taką bardziej owocową.

Finisz: skórka z wiśni, pestka, cierpkość, kakao,

Wnioski: niestety lekko trafiony, ale ta cierpka wiśnia ratuje temat; ogólnie spoko; sam porterek też może być; na samym początku kwas przeszkadza, ale potem jakoś scala się z tą cierpką wiśnią i przestaje się zwracać na niego uwagę.

Średnia ocena: 4/10

–

Bazyliszek, HWDP, 24,4º, 8,9%

RATEBEER

Nos: amerykańskie chmiele i amerykańskie chmiele; potem palony jęczmień, melanoidyny, kakał.

Smak: black IPA bardzo; chmiele, chmiele, żywica, grejpfruty, albedo; dalej jakaś tania czekolada, blok czekoladowy, kakao, sucha ziemia, prażony słonecznik

Finisz: łodygowy chmiel, paloność.

Wnioski: hoppy porter z przewagą hoppy; w zasadzie taka sobie kolejna black IPA, jeszcze bardziej chmielowe i jeszcze mniej porterowe od Imperatora. Nie tego szukamy. Drops of Jupiter w podobnym stylu pity w zeszłym roku miał dużo więcej do zaoferowania; poza tym taki se.

Średnia ocena: 3,5/10

–

Beerlab, Imperialny porter bałtycki z syropem klonowym, 24º, 9,5%

Nos: ładnie pachnie, ulepkowo; może nie bucha aromatem, ale dość przyjemnie; rodzynki, daktyle, syrop, karmel, ciągutki.

Smak: strasznie bezjajeczny, słodki, ale pije się samo, bardzo gładki, delikatny, syrop, daktyle, krówki, karmel; dobre to; dopiero po chwili trochę paloności i popiołu, opalonych patyków, palonego słodu.

Finisz: słodycz i paloność.

Wnioski: bardzo pijalny i słodki; gładki i przyjemny; dużo porteru tutaj nie ma, ale jest przyjemnie; w ciemno na pewno byśmy nie powiedzieli, że tutaj jest prawie 10%, raczej tak coś pod 7%; bardzo żłopalne; ocena może trochę na wyrost, bo smaku tutaj nie ma za dużo, ale to piwo pije się bardzo przyjemnie.

Średnia Ocena: 4,5/10

–

Recraft, Mentor 24, 24º,

Nos: zapach wątły, trochę kakao, czekoladki

Smak: bardzo przyjemna tekstura, porterowa, gładka, smukła, gorzka czekolada, gorzkie praliny, kakao, melanoidyny, murzynek; dobre eleganckie, ale smakuje niczym; dobry porter o smaku dobrego porteru.

Finisz: gładki, gorzka czekolada, melanoidyny.

Wnioski: porter o smaku porteru; żłopalny, gładki; nic szczególnego, ale przyjemny. Coś tutaj nie zagrało. Po świetnym Mentorze 22 spodziewaliśmy się bardzo dużo, a tymczasem dostaliśmy zaledwie dobry, wyleżany i gładki porter.

Średnia Ocena: 5/10

–

Kormoran, imperium Prunum, 26º, 11%, b. IV

RATEBEER

Nos: jest elegancja, kawka, czekoladka, dymek palonych patykow, gorzkie kakao; na początku tak dużo tej śliwki nie ma, raczej po prostu dymek z wędzarni; dopiero po chwili więcej owocu, kompotu wigilijnego.

Smak: dobre, pełne, jest sporo suski, kompot wigilijny, czekolada, kawka, kawa zbozowa; sporo śliwki, grube, mięsiste, ale to jeszcze nie ta chamskość co pidbity, jednakzaczyna się o wiele bardzo elegancko i intensywność doznać się stopniuje. Dalej wędzoność trochę opada, królują czekolady brownie, polewa, mus czekoladowy; bardzo dobre; gęste kakałko, murzynek z zakalcem, polewy, kremy i espresso.

Finisz: gładkie, mega czekoladowe.

Wnioski: znacznie się różniliśmy oceną przy tej edycji Prunum. Według mnie rysuje się tutaj powrót na stare tory. Może to piwo już takiego szału jak kiedyś nie zrobi, ale jest pięknie ułożone, nawet eleganckie i przyjemnie się rozwija. Można powiedzieć, że ostateczna forma IP ukształtowała się gdzieś w okolicy 6,5-7/10. Nie wiem czy jest sens włączania do testów kolejnych roczników. Z jednej strony tak, bo to pierwszy sztos od którego się zaczęło to święto i ten przegląd. Z drugiej strony żadnego innego piwa nie sprawdzamy każdej kolejnej warki. Dajcie znać w komentarzach co myślicie.

Średnia Ocena: 6,5/10

–

Kormoran, Cornus Lupus, 36,6º, 10,5%

Nos: kakał, polewa, kakał, czekolada; w tle jakaś kwaśna owocowa nuta.

Smak: w końcu ktoś nasrał do kadzi! gęste, polewa do ciasta, rozwodniony budyń, jakies kakały gęste, mus owocowy, krochmal, owoce leśne; do tego ta konsystencja taka trochę grudkowata; dziwne to, jak zeszłoroczne prunum z dna, tylko jeszcze bardziej. Jest kwaskowość i owocowość z tego derenia, jakaś żurawina czy porzeczka, trochę goryczki i wieńczący wszystko kwaśny owocowy akcent.

Finisz: gorzka czekolada, polewa i chmiel

Wnioski: wiekopomna chwila, omnipolo zdeklasowane; nasrane do kadzi! A poważnie to ciężko się to pije, błoto, muł, krochmal. Pomimo kosmicznego ekstraktu nie ma tutaj w sumie na czym języka zawiesić. czekolada, budyń, polewa, kakał i jakiś kwaśny owocek. Ciężko się to pije, ciężko się o tym pisze. Nieeee. Poczekamy jeszcze na butelkę, bo może faktycznie w kegu dostaliśmy jakąś esencję z dna.

Średnia Ocena: Nie da się tego ocenić.

–

Spoldzielczy/Geiranger Bryggeri, Geiranger Porter, 22º, 8,2%

RATEBEER

Nos: klasyczny porter w zapachu, czekoladka, kakał, melanoidyny; murzynek, polewa, palony słód; może na granicy sugestii jakieś igliwie, jałowiec. ale na pewno nie tak jak w Dark Forest.

Smak: bardzo wytrawny, smukły, przyjemny; czekolada deserowa, przyprawy korzenne, mokra ziemia, palony jęczmień, trochę łodygowego chmielu. Ciężko się tutaj doszukać jakichś akcentów leśnych.

Finisz: krotki, przyjemny, kakao, paloność, trochę łodygowego chmielu.

Wnioski: dobry gładki porterek, ten jałowiec dosłownie na granicy sugestii; i w sumie dobrze. Na pewno nie jest to Wunderbaum i kostka do kibla jak w Dark Forest i całe szczęście; przyjemny i wyleżany gładki porterek; dobre.

Średnia ocena: 5/10

–

–

Tleń, Porter ze śliwką, 21º, 7,5%

RATEBEER

Nos: smukłe, ale aromatyczne, dużo wędzonej śliwki, wędzonki, opalonych patyków, palonego słodu; dalej jakieś chocolate chip cookies, brownie, melanoidyny, babka z suszem wigilijnym.

Smak: dobry, mimo małej mocy i wyczuwalnej wodnistości; wędzona śliwka, czekoladka, melanoidyny, ryżowe szyszki, kwaskowy od śliwki, ciutkę sojowy; dalej czekolada deserowa, blok czekoladowy

Finisz: śliwka, dym, karmel, melanoidyny.

Wnioski: Tleń umi w małowoltażowe porty jak mało kto! Piwo jest eleganckie, doleżane, dobrze śliwkowe, melanoidynowe i gładkie. Zdumiewające, że z tak małej mocy i tak małego ekstraktu dało się tyle wycisnąć. Drugiego takiego piwa sobie nie przypominamy, no może Prunum Light (ta szczególna warta warmińskiego), ale to był złoty strzał i miał wyższą moc; duży szacun.

Średnia ocena: 6/10

–

–

Łąkomin, Sus scrofa, in occidente fero, Jack Daniels BA, 25º, 11%

RATEBEER

Nos: nijako, mydlano, trochę opalonego drewna, lekkiego kakałka. Typowy łąkomin jest typowy… i nijaki.

Smak: pitna czekoladka, czekolad deserowa, trochę tanin, skarmelizowanego, drewna, pralin, pitnej czekolady; bourbonu tyle co nic, ale jednak ta beczka się odznacza jakimiś łagodnym akcentami waniliny, ligniny, kokosa i… sporej jałowości; takie papierowe to jest.

Finisz: czekolada, kakał, mydło.

Wnioski: typowy łąkokin jest typowy. Dziki dzik i podstawowa wersja Sus Scrofa jak i też RISy z Łąkomina cierpiały na straszną anemię charakteru. Nie inaczej jest tym razem. Piwo bazowe drętwe i bezjajeczne. Bourbon tutaj pomaga niewiele. Albo beczka była jakaś przelatana, albo zeschnięta, ale intensywności dodaje ona tyle co nic.