Czwarty duży przegląd brandy de Jerez na blogu. W zeszłym odcinku gościnnie występowały Montilla i Huelva. Dziś gościmy na Balearach i pod Barceloną. I oczywiście w Jerez.
W samym trójkącie sherry liczba bodeg produkujących jakościową brandy jest dosyć mocno ograniczona i nasze dwie degustacje w zasadzie wyczerpały temat. Hiszpania na szczęście jest na tyle nasycona różnymi mniejszymi D.O., albo po prostu porozrzucanymi tu i ówdzie bodegami, że potencjalnie rokujące brandy można znaleźć w malutkiej Montilli, położonej pośrodku niczego Huelvie, a nawet na tak odległych wydawałoby się od Jerez Balearach. Degustacji dopełniają przywiezione próbki nowej linii brandy z bodegi Osborne w El Puerto de Santa Maria, gdzie bawiliśmy rok temu. Linia ta zdaje się być pewnym ukłonem w stronę świata whisky, są to bowiem brandy finiszowane w beczkach po amontillado i po px. A gdzie znajdą lepsze beczki po sherry niż w trójkącie? O teorii już wszystko było, więc pozostaje ją sobie przypomnieć jeśli ktoś chciałby sobie przypomnieć i zasiadamy do próbek:
- Degustacja brandy de Jerez cz. 1
- Degustacja brandy de Jerez cz. 2
- Degustacja hiszpańskiej brandy cz. 3
Warto także przypomnieć sobie artykuł teoretyczny o brandy z Jerez:
Suau i Majorka
Majorka nie kojarzy się specjalnie z brandy ani winami wzmacnianymi. Są tu spokojne wina, ale przede wszystkim wyspa znana jest z Hierbas Mallorquinas, czyli ziołowych likierów. Tym większe zaskoczenie w angielsko-niemieckim wakacyjnym grajdole budzi obecność starej uznanej bodegi z przepastnymi piwnicami.
W Suau robią brandy w podobny sposób jak gdzie indziej w Hiszpanii (winogrona Airen, destylat z La Manchy, Criaderas y Solera), jednak nie do końca. Przede wszystkim używa się tu świeżych beczek z amerykańskiego dębu. Dodatkowo trochę inaczej tu wygląda leżakowanie, bo najpierw brandy leżakują w vatach, potem trafiają do solery. Tutaj też część destylatów leżakuje bardziej tradycyjnie, a część na rackach (nazwali to sobie solera vertical). Potem brandy trafiają do starszych soler lub są dodatkowo leżakowane statycznie albo finiszowane. Sama bodega się też różni od reszty bodeg w jakich byłem. To chyba pierwsza taka, która ma prawdziwe piwnice, do których schodzi się dość sporo pod ziemię. Ciekawie tutaj też rozwiązali sposób wentylacji. Właściciele przebili korytarz ze starego komina do piwnic, który zapewnia stały przewiew i suchość.
Bodega jest piękna i każdy jej zakamarek jest bardzo urokliwy. No ale co z brandy?
Suau 15
Ocena: Aleksander 2/10; Radek 2/10
Suau 25
Nos: Tu już lepiej i trochę trąci starością, jest piwnica, stara klepka, lekki rozpuszczalnik; jakieś motywy warsztatowe. Dalej nuty świeżego amerykańskiego dębu, tostowane drewienko, karmelki, Kopiko, wanilina, kajmak. Pojawia się nawet jakaś kontra, owocki, cytrusy, brzoskwinie.
Smak: Jest pełniejsza niż podstawka, wyraźnie starsza, stare dechy, rozpuszczalniczek, delikatne kokosanki, wanilina, wióry; brzoskwinie, morele, rodzynki. Pod koniec słone karmele i kajmak.
Finisz: już całkiem niezły, ciut dłuższy i coś się dzieje. Tostowane drewno, piwnica, karmel.
Wnioski: no już jest ciut tej starości, ale też trochę za duży wpływ świeżego drewna. Brandy z Jerez w tej cenie i w tym wieku zostawiają Suau 25 w tyle.
Ocena: Radek 2,5/10; Aleksander 2/10
Suau 50
Nos: no jest w końcu starzej i głębiej. Nos idzie bardziej w owoce i estry, powidła, kakao, gorzkie czekolady, kokosanki, murzynki, przypalone spody od ciasta, kawa zbożowa, konfitura z gorzkich pomarańczy. Są już rozpuszczalniki, werniks, piwnica, acetony. Mocno dojrzałe, żółte owoce, mango, morele, granulowana herbatka, humidory, cygara.
Smak: stare, dojrzałe, czarna herbata, bergamotka, dojrzałe owoce, przyprawy, stare drewno, piwnica, werniks, ale też wanilia, kokosanki, sklep kolonialny. Dalej rodzynki, daktyle. Pod koniec trochę owocków i jakieś kraftowe ręcznie robione mydła.
Finisz: opalona decha, czarna herbata, przyprawy, kawa, gorzka czekolada.
Wnioski: fajne, przypalone i stare. Są bardzo przyjemne kolonialne niuanse. Z jednej strony fajne stare motywy, z drugiej nie do końca przyjemna mydlaność.
Ocena: Radek 4,5/10; Aleksander 4/10
Suau 50 Sherry Cask
Nos: Jest to co lubimy. Jest dużo solidnego sherry. Jest starość, jest zapach bodegi, stare meble, cygara, werniksy, przypalone powidła śliwkowe, rodzynki, figi, jest kwasowość, żurawinka, jarzębinka. Momentami trochę pudrowe, marmolada różana, babcine perfumy, aromatyzowane tytonie i cygaretki. Pod koniec cream sherry, vermut de Jerez, skórki gorzkich pomarańczy.
Smak: jest kwaskowość, brandy jest dość wytrawna, ściągająca, skórzasta, piwniczna. Stare oloroso, rozpuszczalniki, acetony, trochę słoje po ogórkach; babcina piwnica, przetwory, konfitury, wiśnie w kompocie, żurawina od mięs, borówka. Są jakieś octy balsamico, vinagre de Jerez, dressingi balsamiczne. Spod tego wychodzi trochę american oak z podstawowej Suau 50. Czekoladka, wanilia, kakałko.
Finisz: gładki, wytrawne sherry, wanilia, krem, kwaskowe owoce.
Wnioski: bardzo dobra beka, stara brandy. Przydałoby się trochę więcej ciałka i ciężaru, ale i tak jest świetnie. Szkoda że tak słabo z dostępnością i ceną.
Ocena: Radek 6/10; Aleksander 5,5/10
brandy de Jerez i Montilla
O Jerez i Montilli napisaliśmy już niejedno. Odsyłamy więc do naszych artykułów:
- Brandy de Jerez – co to jest, jak się pije, jak się robi?
- Sherry – Co to jest sherry? Rodzaje sherry? Jak pić sherry?
- Montilla – brat bliźniak sherry
Tym razem motywem przewodnim z racji naszej ostatniej wizyty będzie mini przegląd brandy z Bodegas Osborne. Sama bodega została już też dość dobrze opisana w relacji Aleksandra z 2018 (Wizyta w bodedze Osborne)
Osborne 1866 Solera Gran Reserva
Nos: Jakieś niewydarzone amontillado, generyczne moscatele, jasne owoce, jakieś utlenione fino z małej bodeguity. Czuć wiek, ale sherry nie ma tu szczególnie dużo. Pigwa, mistella, takie nieco nawet to sherry w wydaniu modern.
Smak: jasne sherry pale cream, niewzmacniane jasne moscatele, mistela, cienkie creamy; profil generalnie likierowy; mimo to dość stare, jest drewno, przyprawy, korzenie, igliwie, likiery na bazie ginu. Dalej czekoladki Mon Cheri, Kirschwassery, Kijafa, Pestki. jest sporo jasnych owoców, morele, gruszki, mirabelki. Im dalej tym więcej czuć wiek i robi się lepiej mimo że obracamy się w jasnych klimatach. Słodka herbatka, bodega, stare klepy. trochę jak gładkie hiszpańskie rumy albo stare grainy.
Finisz: czarna herbatka, cukier, wanilia, stara decha, hiszpańskie rony.
Wnioski: z początku trochę smakuje jak ta glenmorangie z festiwali przepuszczana przez skórki pomarańczowe 😉 Dalej jest trochę wieku, trochę sherry i jest całkiem przyjemnie.
Ocena: Aleksander 4/10; Radek 4/10
Osborne Carlos I Amontillado Finish
Nos: jest jakaś taka biologiczna nutka, jest zadziorność amontillado. Zapach głęboki; orzechy, flor, jasne owoce, kwasowość, żurawinka, niedojrzałe wiśnie, ice tea, odrobina egzotyki, coś trochę nawet jak Madera, porto branco albo różowe.
Smak: jest amontillado, jest to zadziorne, lekko biologiczne, orzechy, sery, naftka, aceton, trochę nut biologicznych. Im dalej tym bardziej słodko, morele, pigwy, skórki owocowe, owoce z puszki. gdzieś nawet lekko woskowe nuty, pergaminy, meblościanki. Profil morelowo-figowy wzbogacony o zadziorność amontillado i sporo drewna. Dobre!
Finisz: zadziorny, wytrawny, orzechy, amontillado, sery, drożdże, nafta.
Wnioski: świetny przykład jak amontillado może dobrze robić i nie wszystko kręci się wokół ciemnego sherry. Niestety jest to jedyny przykład, takie finisze zdarząją się bardzo rzadko.
Ocena: Aleksander 4,5/10; Radek 4,5/10
Osborne Carlos I PX Finish
Nos: młody i słodki PX, moszcz gronowy, kompocik, napój wieloowocowy, rodzynki, daktyle, figi. Dość jednowymiarowe, słodkie i bez kontry. Nie ma też głębi. Jest też taka jabcokowa nuta która ewidentnie nasuwa skojarzenia z kiepską whisky z modern sherry beczki.
Smak: Słodkie PX, lizaki choinkowe, słodzik, daktyle, arrope, cukierki malaga, rodzyny. Nie dzieje się tutaj nic więcej.
Finisz: słodycz PX, przypalone powidła, opalone klepy, popiół.
Wnioski: gawiedź pewnie się zachwyci, bo gęste, ciemne i słodkie że aż cukier w zębach chrzęści, ale brakuje to głębi, złożoności i kontry. No złe to nie jest, ale brakuje kontry i skomplikowania.
Ocena: Aleksander 4/10; Radek 3,5/10
Osborne Carlos 1520, 41,1%
Nos: stare cream sherry, marmolady, dżemy, powidła, rodzynki, daktyle, figi, słodka herbata, keksy, roscon de reyes, cukierki malaga, arrope, syrop cukrowy, balsamico, marmolady, kwasowa kontra.
Smak: cream sherry, likierowość, czekoadki z alkoholem, Mon Cheri, baryłki, rodzynki, lizaki choinkowe, piernik z piwidłami. kompot z suszu, przyprawy korzenne, trochę nawet wermutu; kirschwasser, nalewka wiśniowa.
Finisz: dość wytrawny, likierowy, nalewki, cream sherry.
Wnioski: przyjemny, likierowy, dużo słodkiego sherry, owocki, nalewki. Oczekiwania były jednak sporo większe. Mimo to, z Jerez póki co najlepsze dzisiaj.
Ocena: Aleksander 5/10; Radek 5/10
Urium Soler Gran Reserva
Nos: odstana herbatka owocowa, morelka, mirabelka, figa, amontillado, Medium sherry, pigwa, domowe nalewki, randomowe wzmacniane wina bez D.O. jakieś żelki, jasne moscatele.
Smak: Morele, mirabelki, medium sherry, orzechy, pigwa, fajna kwaskowa kontra, jasne porzeczki, agresty, mistela, pale cream.
Finisz: krótki, soczysty, owocowy, jasne owoce, młode i tanie moscatele.
Wnioski: przyjemna podstawka i w tej kategorii jest ok.
Ocena: Aleksander 3/10; Radek 2,5/10
Monte Christo 50
Nos: dużo sherry, słodkiego, dżemowatego; PX, arrope, ale i jest kwasowa kontra. Cream sherry, marmolada różana, pączki, wiśnie, żurawina, gorzkie pomarańcze.
Smak: sherry PX albo cream, rodzynki, wanilia, stare sherry, bodega, pączuchy, dżemory, rodzynki, daktyle. Dalej trochę przypraw, dressingi balsamiczne, arrope, miody pitne, stare PX. Pieprze, tostowane beki, przyprawy kolonialne, zamszyk.
Finisz: finish bardziej wytrawny. lekko ściąga, decha, kakałko, rodzyny, zamsz.
Wnioski: ewidentnie stara brandy, jest tu trochę tych sherrowych motywów, ale też ewidentnie bardziej europejskiego charakteru.
Ocena: Radek 4,5/10; Aleksander 4,5/10
Torres i Brandy Penedès
Bodega Torres znajduje się w miejscowości Villafranca de Penedès pod Barceloną. Jeśli chodzi o wina wzmacniane to jest tutaj D.O. Penedès z którego wyróżnić można m.in. Moscatel de Sitges. Na brandy nie ma tutaj żadnego D.O. choć Torres zwykło się określać jak Brandy Penedès. W Katalonii już mocno widoczne są wpływy francuskie i trochę pod tym kątem trzeba patrzeć na brandy Torres.
Choć obaj byliśmy w Barcelonie i ja pokręciłem się trochę w okolicach Penedès to do Torresa jeszcze nie było nam dane zawitać. Może naprawimy to niedługo. Jednak dostępność na naszym rynku tej katalońskiej brandy jest bardzo dobra, więc postanowiliśmy gościnnie ją zaprosić do naszego przeglądu.
Torres 20
Nos: i przenosimy się na koniec pod Barcelonę. Czuć tu bardziej europejski dąb i bardziej francusko to pachnie niż hiszpańsko; Orzechy, przyprawy, pikantność, pieprzność, ale też jest jakaś nuta winna. Aromat do ciasta, skórki pomarańczowe, grzane wino, cynamon, goździki, korzenie, cytrusy, jakieś nalewki.
Smak: woda z cukrem, sklejka, zeschłe pączki, woda z syropem Paola, szorstki francuski dąb, przyprawy, nalewki owocowe, białe pieprze, ziele angielskie, gałka muszkatołowa, listek, beszamel, tostowane szorstkie drewno.
Finisz: pikantny, lekki, suche beki, wino grzane.
Wnioski: no po prostu bardziej francuska brandy niż hiszpańska.
Ocena: Radek 2/10; Aleksander 3/10
Torres Jaime I
Nos: tutaj już bardziej czuć wiek. Orzechy, nugaty, sezamki, lizaki choinkowe, likiery, waniliny, biszkopty, herbatka z cukrem, brzoskwinie z puchy, pączki, torty nasączone alkoholem, zwietrzałe perfumy, utlenienie, efekt starej butelki. Tak trochę zapach lat 90′
Smak: czarna herbata, opalone dechy, kakao, bergamotka, delikatna przyprawowość, cynamon, nawet kumaryna, trochę listek laurowy, tymianek, oregano, jakaś taka koniakowość, orzeszki coli.
Finisz: opalone dechy, karmel, cola, przyprawy, koniaczek, wschodnia brandy.
Wnioski: przyjemna kompozycja, słuszny wiek, warstwowość, przyprawowość. Wszystko się zgrywa, ale jest taki trochę vibe starej postsowieckiej brendzi.
Ocena: Aleksander 4/10; Radek 4/10
Torres 10 Smoked Barrel:
Nos: ognisko na działkach, Schlenkerla, oscypki, palone sianko, smog, wędzone herbaty.
Smak: za mocno wędzone, palone korzenie, gorąca papa, lepik, asfalt, palone liście, owędzane beki rodem z młodych krafcikowych destylarni, czyli mocno przegięte.
Finisz: wędzone śliwy, gruszki, dykta, sklejka.
Wnioski: przegięte na wędzoność, jak taki wędzony młody destylat z kraftowej destylarni. Sama brandy jeszcze w dodatku młoda i agresywna. Nie zgrywa się to zupełnie. Cardenal Mendoza Nebulis jest lata świetlne od tego.
Ocena: Aleksander 1,5/10; Radek 2/10
Wnioski
Na dziś to tyle! Co nam mówią dzisiejsze wyniki? No z jednej strony poza Jerez też jest życie, z drugiej to życie najczęściej takie niemrawe. Brandy z północy Hiszpanii okazały się w większości mieć więcej wspólnego z francuskimi koniaczkami, czy brandy z Europy wschodniej, niż z charakternymi destylatami z Jerez. Nawet te wyczuwalnie stare były dość miałkie, choć nieraz przyjemne. Bardzo chlubnym wyjątkiem okazał się Suau Sherry cask, ale do spróbowania jest zdaje się tylko na miejscu na Majorce. Jeśli zaś chodzi o reprezentację Jerez, nowa linia brandy z Osborne mnie osobiście przyjemnie zaskoczyła. 1520 wiadomo było, że będzie dobre, ale wersje finiszowane były niewiadomą. PX trochę na minus, amontillado trochę na plus. Urium – podstawka do przyjemnego sączenia, poziom podstawowych Lustau, Cardenal mendozy, czy Gran Duque. Wkrótce znów zawitamy do Jerez, więc część piąta nie jest za jakiś czas wykluczona. Dobijemy do 100 brandy hiszpańskich?
Na koniec tabela wszystkiego, czyli które brandy warto a które nie:
Tabela
- Sanchez Romate, Non Plus Ultra – 7,00
- Tradicion Platinum – 6,75
- Sanchez Romate, Cardenal Mendoza (bot. 80/90) – 5,75
- Suau 50 Sherry Cask – 5,75
- Yuste, Punto Azul Prestige – 5,50
- Sandeman VVO – 5,50
- Rey Luis Felipe – 5,50
- Sanchez Romate, Cardenal Mendoza de Lujo – 5,25
- Luis Felipe – 5,00
- Williams & Humbert, Gran Duque d’ Alba Oro – 5,00
- Osborne Carlos 1520 – 5,00
- Ximenez Spinola, Cigars Club No. 3 – 5,00
- Lustau, Solera Reserva Finest Selection – 4,75
- Tradicion Oro – 4,75
- Gonzalez Byass, Lepanto O.V. – 4,50
- Osborne Carlos I Amontillado Edition – 4,50
- Monte Christo 50 – 4,50
- Lustau, Solera Gran Reserva – 4,25
- Duque de Veragua – 4,25
- Infante Gran Reserva Especial – 4,25
- Suau 50 – 4,25
- Ximenez Spinola, Tres Mil Botellas – 4,25
- Williams & Humbert, Gran Duque d’Alba XO – 4,00
- Fernando de Castilla SGR – 4,00
- Gran Barquero, Monte Christo 25 – 4,00
- Gonzalez Byass, Lepanto P.X. – 4,00
- Osborne SGR 1866 – 4,00
- Torres Jaime I – 4,00
- Ximenez Spinola, Cigars Club No. 1 – 4,00
- Ximenez Spinola, Cigars Club No. 2 – 4,00
- Alvear, SGR – 3.75
- Infante 25 – 3,75
- Conde de Osborne Dali Edition – 3,75
- Osborne Carlos I PX Edition – 3,75
- Diez Merito, SGR 35 – 3,50
- Infante Reserva Especial – 3,50
- Conde de Osborne – 3,50
- Osborne, Carlos I XO – 3,50
- Diez Merito SGR 25 – 3,50
- Lustau, Solera Reserva – 3,25
- Cruz Conde, SGR 15 – 3,25
- Convidado de Baco SGR – 3,00
- Sanchez Romate, Cardenal Mendoza – 3,00
- Fudnador, Supremo 15yo – 3,00
- Urium SGR – 2,75
- Cruz Conde, SGR – 2,75
- Osborne, Carlos I – 2,75
- Ximenez Spinola, Diez Mil Botellas – 2,75
- Majestat XO SGR – 2,50
- Williams & Humbert, Gran Duque d’Alba ICE – 2,50
- Garvey Renacimiento – 2,50
- Garvey Rango SGR – 2,50
- Torres 20 -2,50
- Suau 25 – 2,25
- Gran Barquero, Brigadier – 2,00
- Real Tesoro, Marques del Real Tesoro – 2,00
- Fundador Supremo 12yo – 2,00
- Torres Smoked Barrel – 1,75
- Real Tesoro, Maximum – 1,75
- Cruz Conde, Solaregio – 1,25
- 103 Etiqueta Negra Solera – 1,25
